شیعه
شیعه در لغت به معنای پیروان و یاران است. در اصطلاح به پیروان حضرت علی (علیه السّلام) شیعه گفته می شوند. این گروه معتقد به امامت و خلافت بلافصل علی بن ابی طالب (علیه السّلام) از طریق "نصب" و "نصّ" پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هستند. این اصطلاح توسّط خود پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) تقریر و استعمال شده است. اولّین شیعه ها را می توان مقداد، سلمان فارسی، ابوذر غفّاری و عمّار بن یاسر دانست. شیعه به سه فرقه دسته بندی می شوند: الف) امامیّه ب) زیدیّه ج) اسماعیلیّه.
امامیّه
امام در لغت به کسی می گویند که به او اقتدا می شود و از وی پیروی می شود که با معنی لغوی شیعه نیز تناسب دارد و نقش دو مفهوم امام و امّت را تداعی می کند. امامیّه یا شیعه ی اثنی عشری به کسانی گفته می شود که علاوه بر صدق تعریف شیعه پس از علی (علیه السّلام)، حسن بن علی (علیه السّلام)، حسین بن علی (علیه السّلام) و 9 فرزند او که آخرینشان مهدی موعود و قائم غائب (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) است به امامت پذیرفته باشند.
پی نوشت:
این نوشته و شماره های دیگر آن فیش های مطالعاتی بنده است از کتاب آشنایی با علوم اسلامی (بخش کلام) نوشته ی آقای رضا برنجکار که البته به قلم خودم به رشته ی تحریر در آمده است.
